Testy zgodności dla modułów wytwarzania typu A, B, C i D na podstawie NC RfG i IRiESD/IRiESP

Informacje ogólne

Rozporządzenia Komisji UE 2016/631 (tzw. Kodeks sieciowy NC RfG) [1] z dn. 14.04.2016 r zobligowało właściwego operatora sieciowego (WOS) do oceny zgodności modułów wytwarzania energii PGM (ang. Power Generating Module) a także modułów parków energii PPM (ang. Power Park Module) z określonymi wymaganiami. Na podstawie tego Rozporządzenia opracowano szereg dokumentów przez URE i PSE SA [2,3] , a także przez powołaną przez PTPiREE komisję [4,5].

Zgodnie z dokumentem [2,3] do grupy A (modułu wytwarzania A) zaliczono jednostki wytwórcze o łącznej mocy od 0,8 kW do 200 kW, grupy B (modułu wytwarzania B) to źródła o mocy 200 kW – 10 MW, grupa C (moduł wytwarzania C) to źródła o mocy 10 MW – 75MW, a grupa D (moduł wytwarzania D) to źródła o mocy ponad 75 MW lub powyżej przyłączone do sieci 110 kV lub każdy moduł wytwarzania przyłączony do sieci 110 kV lub powyżej.

Zapisy kodeksu NC RfG stanowią, że przyłączane do sieci moduły wytwarzania muszą posiadać przewidziane dla danego etapu pozwolenia na użytkowanie. W przypadku braku posiadania lub posiadania nieaktualnego pozwolenia na użytkowanie zgodnie z NC RfG operatorzy będą mogli odłączyć dany moduł wytwarzania energii. Tak więc np. na etapie uzyskiwania pozwolenia na użytkowanie dla modułów wytwarzania energii typu A zapisy zakładają obowiązek przedstawienia operatorowi tzw. Dokumentu Instalacji wraz z Oświadczeniem o Gotowości do Przyłączenia Instalacji Przyłączanej. Natomiast w przypadku modułów typu B i C właściciel zakładu wytwarzania energii (ZWE) jest zobowiązany do dostarczenia operatorowi, po przeprowadzeniu testów jednostki wytwórczej, tzw. Dokumentu modułu wytwarzania energii – PGMD (ang. Power-Generating Module Document). Operator po dokonaniu pozytywnej weryfikacji przedstawionego dokumentu PGMD wydaje ostateczne pozwolenie na użytkowanie.

Proces uzyskiwania pozwolenia na użytkowanie przez źródła wytwarzania typu D jest bardziej skomplikowany niż pozostałe. Dla tych źródeł kodeks NC RfG wprowadza konieczność uzyskiwania pozwoleń na użytkowanie określanych jako EON, ION, FON oraz LON, ściśle powiązanych z etapami przyłączania do sieci. I tak pozwolenia na podanie napięcia nazywa się EON (ang. Energisation Operational Notification), tymczasowego pozwolenie na użytkowanie ION (ang. Interim Operational Notification), ostatecznego pozwolenia na użytkowanie FON (ang. Final Operational Notification) oraz ograniczonego pozwolenia na użytkowanie LON (ang.Limited Operational Notification). Pozwolenie ION umożliwia rozpoczęcie testów zgodności w celu zapewnienia zgodności z odpowiednimi specyfikacjami i wymogami.

Właściciel zakładu wytwarzania energii zobowiązany jest do przekazania certyfikatów sprzętu w zakresie i na warunkach określonych w dokumencie [4]. Nowa wersja dokumentu [4] wprowadza od 01.07. 2020 r. wprowadza wzorzec deklaracji zgodności (załącznik), którego stosowanie dopuszczono w miejsce certyfikatów w okresie przejściowym mającym potrwać do 27 kwietnia 2021 r. W pozostałym zakresie merytorycznym dokument nie uległ zmianie. Wprowadzenie wzorca deklaracji zgodności oraz jednego wspólnego dokumentu, określającego zasady wykorzystania certyfikatów, powinno ułatwić inwestorom i operatorom systemu proces przyłączenia do sieci.

W przypadku nie otrzymania certyfikatu sprzętu wymaga się potwierdzenia spełnienia wymagań przez dostarczenie sprawozdania z testu zgodności realizowanego zgodnie z dokumentem [5].

Szczegółowy zakres testów zgodności przygotowywany jest zgodnie z zatwierdzanym przez WOS ramowym programem testów. Testy te stanowią główny zakres testów wymagany przez NC RfG [5] . Testy zgodności NC RfG w warunkach krajowych uzupełniane są o testy dodatkowe wynikające z zapisów IRiESD [6].

Kodeks sieciowy NC RfG zaleca przeprowadzenie testów zgodności przez odpowiednio wyspecjalizowane osoby trzecie w zakresie prowadzenia badań zdolności technicznych podlegających testowaniu.

Dokumenty obowiązujące

[1]. Rozporządzenia Komisji UE 2016/631 z dnia 14 kwietnia 2016 r. ustanawiającego kodeks sieci dotyczący wymogów w zakresie przyłączenia jednostek wytwórczych do sieci (Dz. U. UE L 112 z 27.04.2016, str. 1).

[2]. Decyzja URE w zakresie progów mocy maksymalnych dla modułów wytwarzania energii. Warszawa 16.07. 2018 r

[3]. Wymogi ogólnego stosowania wynikające z Rozporządzenia Komisji (UE) 2016/631 z dn. 14.04.2016 r. ustanawiające kodeks sieci dotyczący wymogów w zakresie przyłączenia jednostek wytwórczych do sieci (NCRfG) , PSE SA, Konstancin -Jeziorna , 18.12.2018 r

[4]. Warunki i procedury wykorzystania certyfikatów w procesie przyłączenia modułów wytwarzania energii do sieci elektroenergetycznych, wersja 1.1. PTPiREE , 20.03.2020 r. (wprowadzenie wzorca deklaracji zgodności, 01.07.2020 r., wzór deklaracji zgodności )

[5]. Procedura testowania modułów wytwarzania energii wraz z podziałem obowiązków między właścicielem zakładu wytwarzania energii a operatorem systemu na potrzeby testów – Dokument obowiązuje od 27 kwietnia 2019 r

[6]. Instrukcja Ruchu i Eksploatacji Sieci Dystrybucyjnej („IRiESD”) opracowanej przez ENEA Operator, w szczególności Załącznik nr 1 „Szczegółowe wymagania techniczne dla jednostek wytwórczych przyłączonych i przyłączanych do sieci dystrybucyjnej”, w treści obowiązującej od 1 stycznia 2014 r. ze zmianami.